fəqət

bağl. <ər.> Lakin, amma. Söz verdi, fəqət gəlmədi. Xəbəri var, fəqət demək istəmir. – <Zaqs müdiri:> Adam evdə, – dedi, – əsəbiləşə bilər, bəlkə dalaşar da, fəqət dörd-beş illik bir ailə həyatını pozmaz. S. H.. Gənclərin sevdiyi gözəl bahardır; Fəqət hər mövsümün bir dadı vardır. M. Müş.. // Ancaq, yalnız.